IronMan Zell am See-Kaprun
Eindelijk weer een blog!
Er is alweer een hele tijd voorbij gegaan zonder blog, maar
eindelijk heb ik er weer tijd voor.
De laatste paar weken heb ik een boel getraind, een boel meegemaakt en vooral heel veel geleerd.
De laatste paar weken heb ik een boel getraind, een boel meegemaakt en vooral heel veel geleerd.
Eerst even over de vakantie. Afgelopen vakantie ben ik eerst naar Duitsland geweest. Een
mooie omgeving en vooral om veel te trainen. Er waren accommodaties voor de
trainingen, zoals een 400m-atletiekbaan, een 50m zwembad en een bergachtige
omgeving om de benodigde hoogtemeters te maken voor de IronMan aan het eind van
de vakantie.
Wauw, een nieuw PR! En daarna nog eens! In deze vakantie een
nieuw PR op de 500m gezwommen, namelijk 06:51. Hier wilde ik mij niet bij
neerleggen, en in een herkansing maakte ik er 06:30 van. De snelle zwemtijden
beginnen steeds meer te komen :-)!
Toen de tijd in Duitsland voorbij vloog, gingen we alweer
naar Oostenrijk, richting die IronMan. Hier heb ik veel getraind, met onder
andere de teamgenoten van Triathlon Team De Boks die stuk voor stuk ook
aankwamen in de eerstvolgende week.
De week voor de IronMan begon de spanning al wel een beetje
te komen. Samen met mijn vader Theo,
Rob, Roy en Stefan hebben we veel getraind. Op één van onze fietstrainingen
kwamen we Mr. IronMan himself Paul Kaye uit Zuid Afrika nog tegen, die juist
bezig was met een promo-video. Een leuke
ontmoeting.
Donderdag kreeg ik
een tegenslag… Tijdens de laatste parcoursverkenning blokkeerde de rem van mijn
achterwiel, waarna bleek dat de velg kapot was. Deze kon dus niet gebruikt worden
zondag! Maarja, dan maar wat harder fietsen was de positieve instelling :-).
Vrijdag startnummer opgehaald, zaterdag de briefing gehad en
de fiets en wisselbags ingecheckt.
Zondag was het dan zover, RACEDAY! Ondanks de spanning goed
kunnen slapen, en ontspannen naar de start toegewerkt. Een half uur voor de
start nog erg zenuwachtig, maar bij het startschot was dit verdwenen.
Het zwemonderdeel bestond uit 2 lange stukken van ongeveer
900 meter, met een gat tussen de heen en terug weg van ongeveer 100m. Op de
heenweg kwam ik moeilijk in mijn slag en kon een slecht tempo vinden, tot
iemand mij inhield bij wie ik een poos in de voeten kon zwemmen, en ontspannend
tot de 950m heb kunnen zwemmen. Op de terugweg kwam ik er helaas achter dat een
combinatie van oranje boeien en oranje brilglazen geen goede combinatie is… Ik
kon de boeien niet zien op de terugweg tijdens het zwemmen, dus maar vertrouwen
op de mensen die ik zag tijdens het ademhalen. Helaas nog een stuk afgedreven
naar rechts en dus de onnodige extra meters gemaakt, maar uiteindelijk zag ik
de laatste paar boeien wel! Het zwemonderdeel ondanks de extra meters toch goed
afgelegd en ik dacht in niet echt een snelle tijd.
In de wisseltent aangekomen even een snelle blik geworpen of
ik mijn vader ook zag, want ik dacht na deze zwembeurt dat hij wel eerder in de
wisselzone zou zijn als ik, maar toen ik mij aan het omtoveren was voor het
fietsonderdeel kwam hij er aan. Dat was wel even een boost, zou ik dan toch
tegen mijn gevoel in wel goed hebben gezwommen? Snel de wisselzone uit, waar
veel bekend publiek stond en op naar het fietsonderdeel!
Het fietsonderdeel bestaat uit 5 gedeelten: Een gedeelte
voor de klim, de klim, de afdaling, het stuk na de afdaling en de laatste 15km
vals plat.
Het eerste gedeelte voor de klim ging goed. Goed tempo
kunnen zetten, ik had er zin in! Af en toe mezelf moeten afremmen, omdat ik te
hard van stapel ging voor mijn gevoel. Tussenstand: 42km/h.
Toen was het zover, de beruchte klim. Het eerste gedeelte
bungelt een beetje rond de 8%, en was niet echt bijzonder. Mezelf niet
opgeblazen en lekker tempo gepakt. Het tweede gedeelte van de klim bestond uit
een gedeelte rond de 2% tot 4% en dit was natuurlijk een beetje op adem komen
en voorbereiden op het zware gedeelte, de laatste 2km van 14% waarvan het
begint op 10% en oploopt met op het einde het steilste gedeelte. Eenmaal
bovengekomen helemaal gesloopt. Hoe moet ik in G******** nou de rest van het
parcours nog op tempo fietsen schoot door mijn gedachten!
Tijdens het afdalen kon ik weer even mooi op adem komen en
het gemiddelde weer wat opkrikken. Na de afdaling zat ik weer vol goede moed en
met een stel frissere benen op de fiets. Het fietsen was vanaf dit moment
behoorlijk vlak, met zo nu en dan een klimmetje.
De laatste 15km was allemaal redelijk vals plat en daar viel
niet echt veel vaart op te maken. Ook had ik besloten om de laatste km’s een
klein tandje lager te schakelen om mijn benen een soort van klein beetje te
laten uitrusten voor het lopen. 1km voor de finish was ik benieuwd naar mijn
fietsgemiddelde. De tussendoorgeklokte gedeelten/rondes waren allemaal 42km/h,
18km/h(klim), 50km/h(afdaling), en de andere tijden waren rond de 36/37km/h op
de laatste paar km na. Het gemiddelde flitste voorbij op mijn teller ,33km/h.
Ik was op dat moment een beetje teleurgesteld, want na de gedane inspanning en
de gemiddeldes die ik voorbij zag komen per +/-15km leken veelbelovend en een
hoger gemiddelde. Maar al met al was ik redelijk tevreden over het
fietsonderdeel. Achja, veel tijd om te klagen had ik ook niet, want ik moest de
wissel al weer in.
De wissel verliep soepel. Ik vond het altijd onzin dat
mensen naar de wc gingen tijdens een triathlon, maar in de tweede wissel toch
zelf ook nog even naar de dixies gesprint, omdat ik dan weer zonder moeite aan
het looponderdeel zou kunnen beginnen.
De halve marathon, veel hoogtemeters, gewoon zwaar dus. Het
strijdplan was om op 14km/h weg te gaan en maar te zien waar het schip strand.
Misschien als ik me het hele jaar had voorbereid op deze afstand, en niet op de
korte afstand, was dit wel reëel geweest, maar dit was niet het geval. Ik had
uit ervaringen gehoord dat de beruchte ‘’Man met de hamer’’ rond km 13 langs
kwam, maar na 3km kwam hij bij mij al langs. Het tempo werd steeds langzamer,
12,5km/h, 11,5km/h, 11km/h, 10,5km/h. Op een gegeven moment was het harken om
vooruit te komen en ik was leeg, compleet leeg. Mijn spieren gaven mij de
boodschap dat ik het zelf maar moest doen en ik had geen energie meer. Ik
merkte bij km 3 dat ik niet klaar was om een halve op snelheid te doen, en dat
de voorbereiding erg karig en te weinig is geweest. Maar ja, opgeven is geen
optie, doorzetten met die handel. Na een zware halve marathon, op 10,5km/h was
het dan zover. Ik mocht de rode loper betreden. Ik had het gehaald en mocht nu
genieten van het herstel. De halve IronMan was binnen! Ik wil graag alle
supporters en kennissen die aanwezig waren bedanken voor het aanmoedigen!
Zo, en nu is het zaak
om me voor te bereiden op het WK Sprint, een totaal ander formaat wedstrijd.
Zaak is om te zorgen dat ik daar FIT en zo SNEL mogelijk aan de start sta.
Bedankt voor het lezen en tot snel!
Ik wil graag mijn sponsoren bedanken voor het mogelijk maken
van mijn deelname aan het WK!
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenLeuk geschreven Jordi. Trots op je dat je toch maar ff een 70.3 hebt volbracht👊
VerwijderenPrachtig blog . Veel succes nog .
VerwijderenLeuk geschreven Jordi! Gaaf om te lezen hoe je het beleefd hebt tijdens de ironman. Superveel succes met de voorbereidingen voor je het wk! Zet m op toppertje!
BeantwoordenVerwijderen