Debuut op OD
10 Juni: Mijn debuut op de OD afstand. En meteen in de 1e Divisie nog wel. Vol aan de bak dus!
Vrijdag ben ik al afgereisd samen met het 1e Divisie team naar Weert, omdat de start al om 9U!! 's ochtends was. Na een parcoursverkenning te hebben gedaan en een mega stapel met pannenkoeken naar binnen te hebben gewerkt was het tijd om het licht uit te doen en klaar te gaan maken voor morgen.
Kwart voor zes gaat de wekker. Opstaan. Goede nachtrust gehad, tijd om spullen bij elkaar te gaan zoeken en te ontbijten. Tactiek nog even doorspreken, en op naar de check in. Spullen inchecken in de Wisselzone T2(Fietsen-Lopen), en vervolgens weer naar het huisje. Hier weer spullen pakken, nummers opplakken, fiets ready maken en op naar T1 en de start!
Het is zo ver. De zenuwen beginnen te komen. Ik moet het nu gaan doen. 1500m zwemmen - 40km fietsen - 10km hardlopen. Met zwemmen hoop ik door het voordeel van een wetsuit redelijk voorin mee te kunnen komen, en vanuit hier maar kijken hoe de wedstrijd zich vordert. Dat was het plan.
Maar alles liep anders. 20 minuten voor de wedstrijd kregen we te horen dat het een Non-wetsuitswim werd omdat het water te warm was(dit betekent zonder het pak in trisuit zwemmen). Dit betekent dus voor de goede zwemmers een voordeel, maar dus voor de slechtere zwemmers, waaronder ik, een gigantisch nadeel. Zeker op zo'n lange afstand. Zenuwen worden erger, maar ja, het moet toch gebeuren.
Ik weet dat ik niet bij de middenmoot ga zitten met zwemmen. Het wordt een zware dag, maar we moeten er gewoon voor gaan is wat ik mijzelf probeer wijs te maken!
De start, volle bak rennen het water in, voor 2 ronden met een landgang tussen de ronden in. Meteen in het gedrang, op zoek naar vrije ruimte om te zwemmen. Het eerste rondje zoek ik de voeten op, en het gaat redelijk relaxed(voor hoever zoiets relaxed kan gaan). Bij de landgang kijk ik eens goed achter me, en voor me, en weer achter me. Ik realiseer me dat er achter mij echter alleen nog losse atleten op redelijke afstand van elkaar zwemmen, en dat ik nog in de laatste groep zwem die redelijk bij elkaar zit. Ik leg mezelf 1 taak op: Bij deze groep blijven. Maar ja, dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn als dat ik dacht. De tweede ronde ging voor mij een stuk zwaarder. Ik probeer de voeten te houden, maar er komen continu versnellingen waarbij ik voluit moet gaan om deze versnellingen bij te blijven en te kunnen volgen. Maar het lukt me net. We komen de wisselzone in en ik zit vlak achter in de groep. Na een snelle wissel beginnen we met fietsen.
We beginnen met fietsen, ik merk dat er niet veel atleten meer na mij zijn, en dat ik zeker niet meer in de middenmoot zit. We beginnen met circa 5 man te fietsen, en iedereen doet zijn kopbeurten. Er wordt voor mijn gevoel hard gekoerst en dat bevalt me wel, dit gaat lekker zo! We draaien na het aanloopstuk het parcours op en kunnen ons klaar gaan maken voor 5 ronden aan fietswerk. De eerste 2 ronden draait iedereen goed mee en we pikken atleten op. De groep groeit tot circa 10/15man. Er volgt een versnelling en we blijven met zon 8 mannen over. Maar de groep valt stil. Er wordt weinig meer op kop gefietst en veel mensen vertikken het om mee te draaien. Dus na een aantal keer door te hebben getrokken en een keer samen met iemand te hebben geprobeerd te ontsnappen besluit ik zelf ook geen onnodige kopbeurten meer te gaan draaien, en maar met lopen proberen om zo mijn plekken te pakken. Het gaat van 35 met de wind in de rug, tot 48 tegen de wind in. De groep staat stil en alleen maar aanvallen worden gepleegd. De samenwerking is ver te zoeken. Uiteindelijk komen we na 5 ronden de wisselzone in. Schoenen aan, en gaan!
Nu komt het punt waar het allemaal op aan komt! Het begin van de 10k lopen. De groep waar ik in fietste gaat er meteen vandoor op een snelheid die ik geen 10k kan volhouden, dus ik volg niet. Ik besluit mijn eigen tempo te gaan lopen, en als ik op het eind nog wat over heb kan ik dan nog wel versnellen. De rondjes vliegen voorbij, ik voel me goed, ik raap hier en daar atleten op, het gaat lekker! Na 2 ronden en ongeveer 5.5km te hebben gelopen begin ik toch wel wat blaren te voelen, maar ja, doorgaan is de enige optie. Na 8km zit ik er nog steeds lekker in, en ik haal nog steeds mensen in. Ik zet in de laatste 2km het laatste beetje gas wat er nog in zit erop, lekker diepgaan! In de laatste 500m zie ik nog 2 mensen voor mij, ik denk die ga ik nooit meer inhalen. Maar ik kom dichterbij, en dichterbij, vol in de sprint, erop en erover zodat ze niet kunnen aanhaken, en ik finish als 36e in een sterk deelnemersveld in de 1e Divisie.
Mijn 1e OD. Wat een ervaring. Ik had er hogere verwachtingen van, maar voor een 1500m non-wetsuitswim was dit gewoon het maximaal haalbare wat erin zat op dit moment. Veel geleerd, dat is ook belangrijk. Nu komend weekend de Speedman in Groningen voor de fun en dan klaarstomen voor de Sprint in Holten! Hopelijk mag ik daar wel een wetsuit aan en krijg ik daar nog een kans haha :)..
Thanks voor het lezen, ik hoop dat je het leuk vond!
Tot volgende week!
Vrijdag ben ik al afgereisd samen met het 1e Divisie team naar Weert, omdat de start al om 9U!! 's ochtends was. Na een parcoursverkenning te hebben gedaan en een mega stapel met pannenkoeken naar binnen te hebben gewerkt was het tijd om het licht uit te doen en klaar te gaan maken voor morgen.
Kwart voor zes gaat de wekker. Opstaan. Goede nachtrust gehad, tijd om spullen bij elkaar te gaan zoeken en te ontbijten. Tactiek nog even doorspreken, en op naar de check in. Spullen inchecken in de Wisselzone T2(Fietsen-Lopen), en vervolgens weer naar het huisje. Hier weer spullen pakken, nummers opplakken, fiets ready maken en op naar T1 en de start!
Het is zo ver. De zenuwen beginnen te komen. Ik moet het nu gaan doen. 1500m zwemmen - 40km fietsen - 10km hardlopen. Met zwemmen hoop ik door het voordeel van een wetsuit redelijk voorin mee te kunnen komen, en vanuit hier maar kijken hoe de wedstrijd zich vordert. Dat was het plan.
Maar alles liep anders. 20 minuten voor de wedstrijd kregen we te horen dat het een Non-wetsuitswim werd omdat het water te warm was(dit betekent zonder het pak in trisuit zwemmen). Dit betekent dus voor de goede zwemmers een voordeel, maar dus voor de slechtere zwemmers, waaronder ik, een gigantisch nadeel. Zeker op zo'n lange afstand. Zenuwen worden erger, maar ja, het moet toch gebeuren.
Ik weet dat ik niet bij de middenmoot ga zitten met zwemmen. Het wordt een zware dag, maar we moeten er gewoon voor gaan is wat ik mijzelf probeer wijs te maken!
De start, volle bak rennen het water in, voor 2 ronden met een landgang tussen de ronden in. Meteen in het gedrang, op zoek naar vrije ruimte om te zwemmen. Het eerste rondje zoek ik de voeten op, en het gaat redelijk relaxed(voor hoever zoiets relaxed kan gaan). Bij de landgang kijk ik eens goed achter me, en voor me, en weer achter me. Ik realiseer me dat er achter mij echter alleen nog losse atleten op redelijke afstand van elkaar zwemmen, en dat ik nog in de laatste groep zwem die redelijk bij elkaar zit. Ik leg mezelf 1 taak op: Bij deze groep blijven. Maar ja, dat blijkt nog niet zo makkelijk te zijn als dat ik dacht. De tweede ronde ging voor mij een stuk zwaarder. Ik probeer de voeten te houden, maar er komen continu versnellingen waarbij ik voluit moet gaan om deze versnellingen bij te blijven en te kunnen volgen. Maar het lukt me net. We komen de wisselzone in en ik zit vlak achter in de groep. Na een snelle wissel beginnen we met fietsen.
We beginnen met fietsen, ik merk dat er niet veel atleten meer na mij zijn, en dat ik zeker niet meer in de middenmoot zit. We beginnen met circa 5 man te fietsen, en iedereen doet zijn kopbeurten. Er wordt voor mijn gevoel hard gekoerst en dat bevalt me wel, dit gaat lekker zo! We draaien na het aanloopstuk het parcours op en kunnen ons klaar gaan maken voor 5 ronden aan fietswerk. De eerste 2 ronden draait iedereen goed mee en we pikken atleten op. De groep groeit tot circa 10/15man. Er volgt een versnelling en we blijven met zon 8 mannen over. Maar de groep valt stil. Er wordt weinig meer op kop gefietst en veel mensen vertikken het om mee te draaien. Dus na een aantal keer door te hebben getrokken en een keer samen met iemand te hebben geprobeerd te ontsnappen besluit ik zelf ook geen onnodige kopbeurten meer te gaan draaien, en maar met lopen proberen om zo mijn plekken te pakken. Het gaat van 35 met de wind in de rug, tot 48 tegen de wind in. De groep staat stil en alleen maar aanvallen worden gepleegd. De samenwerking is ver te zoeken. Uiteindelijk komen we na 5 ronden de wisselzone in. Schoenen aan, en gaan!
Nu komt het punt waar het allemaal op aan komt! Het begin van de 10k lopen. De groep waar ik in fietste gaat er meteen vandoor op een snelheid die ik geen 10k kan volhouden, dus ik volg niet. Ik besluit mijn eigen tempo te gaan lopen, en als ik op het eind nog wat over heb kan ik dan nog wel versnellen. De rondjes vliegen voorbij, ik voel me goed, ik raap hier en daar atleten op, het gaat lekker! Na 2 ronden en ongeveer 5.5km te hebben gelopen begin ik toch wel wat blaren te voelen, maar ja, doorgaan is de enige optie. Na 8km zit ik er nog steeds lekker in, en ik haal nog steeds mensen in. Ik zet in de laatste 2km het laatste beetje gas wat er nog in zit erop, lekker diepgaan! In de laatste 500m zie ik nog 2 mensen voor mij, ik denk die ga ik nooit meer inhalen. Maar ik kom dichterbij, en dichterbij, vol in de sprint, erop en erover zodat ze niet kunnen aanhaken, en ik finish als 36e in een sterk deelnemersveld in de 1e Divisie.
Mijn 1e OD. Wat een ervaring. Ik had er hogere verwachtingen van, maar voor een 1500m non-wetsuitswim was dit gewoon het maximaal haalbare wat erin zat op dit moment. Veel geleerd, dat is ook belangrijk. Nu komend weekend de Speedman in Groningen voor de fun en dan klaarstomen voor de Sprint in Holten! Hopelijk mag ik daar wel een wetsuit aan en krijg ik daar nog een kans haha :)..
Thanks voor het lezen, ik hoop dat je het leuk vond!
Tot volgende week!
Reacties
Een reactie posten